Welke reden

Zeker niet het eerste
Maar daarmee nog niet het laatste
Een beetje gek, een beetje raar
Maar eigenlijk vreemd normaal

Natuurlijk, gemakkelijk, ondoordacht
Vond plaats wat ik niet had verwacht
Ik wist aanvankelijk ook niet of het
eigenlijk wel mogelijk was

Wellicht op de achtergrond
Niet iets waar ik op dat moment aan dacht
Tot het decor van een gezellige week
Dit onverwacht aan het licht bracht

Het gekke is er nu zelfs bij mij wel van af
Maar wat blijft is de context
Had het gebeurde zich op een ander moment
Onder dezelfde omstandigheden ook voorgedaan
Of was het louter toevallig ontstaan

Welke reden lag er aan ten grondslag
En wat betekent dit
Superieur of inferieur
Kan ik het één wel objectief beoordelen
Als ik het ander nooit gezien heb

Enerzijds te dichtbij
Iets dat vrij belangrijk is voor mij
Anderzijds weet ook ik niet
Of het mij anders wel tot dezelfde ontdekking
Zou hebben geleid

Nieuw vak.

Vorige week begonnen met een nieuw vak. Niet het interessantste wat je bij een studie kan verwachten: onderzoeksmethodologie.

Het eerste college, alwaar bleek dat dit vak qua onderwerp toch studiegerelateerd kon worden. Er moest namelijk in een groep een onderzoek opgesteld worden. Nu zat ik met drie andere IO'ers* in mijn groep dus een wereldverbeteraar onderwerp kon onderzocht worden en de opdracht toch interessant maken. Onderzoek hoefde alleen maar opgesteld, niet uitgevoerd dus alles mocht. Ideale combinatie.

Direct schoten er talloze onderwerpen door mijn hoofd, fabrieksarbeiders in China of Bangladesh, fair trade producten in de schappen in Nederland, ontbossing, palmolie, eerlijke chocolade, de herkomst van spullen in de Action...

'Zullen we iets met televisiereclames doen? Klonk het. En dan de invloed op obesitas. Instemmend geknik. 'Lon, wat vind jij daar van? . Nou misschien kunnen we het iets meer IO maken? Ja, palmolie dan ofzo? Ja zoiets. Of nee, laten we het simpel houden. Eetgedrag ofzo. Iedereen akkoord? Lonneke? Lonneke?...

*'IO' staat voor internationale ontwikkelingsstudies, de wereldverbeteraarstudie die ik volg.

Op die dagen

Op die dagen
Dat het regent
Dat mensen en paraplu’s
Haastig de grijze wegen overschieten
En stoplichten in een waas van groen en rood
Voorbijgaan.

Slordige rijen mensen bij de Starbucks
Mensen die zich met een veel te grote tas
een weg over de roltrap banen
Onderaan de bakken die me elke dag van mijn krant voorzien
De man die immer speelt op zijn accordeon.

In deze wandelgangen ben ik niemand
Er is alleen maar iedereen.
Een grote mierenhoop van aktetassen

Hey Michiels, do you remember?

Ergens vind ik het toch wel bijzonder dat iemand die schijnbaar behoorlijk zat is nog steeds zo goed kan rocken. Dit dacht ik op het concert van Anouk in Westerpark op 04 juli jl. Waar ik haar alleen al live met twee of drie biertjes heb gespot en verder verdween ze regelmatig achter de coulissen.
Het iets misplaatste gegiechel tussen de liedjes door was wat minder, de pogingen om sexy te zijn hadden ook anders gekund. (Zelfs de jongens fluisterden voorzichtig of ze dat shirt niet gewoon normaal kon doen)
Maar de velen pogingen om het publiek te dissen waren eigenlijk juist wel hilarisch. ‘Guys, klap maar gewoon niet, jullie klappen uit de maat!’
Gelukkig was ze de meeste tijd gewoon lekker aan het zingen waardoor je het allemaal niet zo heel erg doorhad. Bijna alle nummers die ik graag had willen horen kwamen langs.
Zo ook het nummer Michel, wat me ineens weer herinnerde aan de dag waarop het plan om dit concert aan te doen in mijn hoofd ontstond…

Ik was net achttien en ik zou eindelijk naar een groot meerdaags festival gaan. Nien eens naar Lowlands wat jammer maar helaas in mn introductieweek der wereldverbeteraars zou vallen maar naar het Belgische equivalent Rock Werchter wat mogelijk nog veel vetter zou worden en bovendien een betere line up had.
Na even overleg en hard slikken voor de kosten, voor toegang alleen al iets met twee nullen en dan hadden we het nog niet over overvolle campings, het tripje naar het Belgenland en kledingschade door modder) besloot ik gewoon te gaan. Ik ging met een groepje vriendinnetjes en als extra verrassing ging ook een in mijn ogen zeer leuk iemand mee. De tot dan toe bekende line up werd nog eens heel fijn geupdate en ik was twee maanden uitzinnig vrolijk alleen al door de voorpret. Het hielp ook zeker mijn gehate allerlaatste jaar high school door te komen. Totdat ik er niet gek veel later achter kwam dat mn wiskundecursus eerder begon dan gepland. De hele donkere schaduw die over mijn zomervakantie viel viel nu ook compleet over het Belgische rockfeest.
Ik had me er natuurlijk niets van aan kunnen trekken en minder kunnen gaan maar ik weet toevallig van mezelf dat ik al redelijk wat slaap nodig heb om goed te functioneren. Zeker bij de enorme hoeveelheid energie die het mij kost om een wiskunde som te maken. Dus een festival met drie dagen minder slaap dan op een hand te tellen zou alles behalve bevorderend zijn.
Het afzeggen ging gepaard met pijn in mijn hart. Maar wonder boven wonder overleefde ik deze teleurstelling  Ik heb zelfs nog een zeer grote jongeman gelukkig kunnen maken met mijn ticket en bonnetjes.
Toen kwam het plan… Het was namelijk zo dat al mijn brigadevriendjes nu net datzelfde weekend naar Anouk in Westerpark zouden gaan. Eerst zonder mij (hoe durven ze!) Nu was er inmiddels al aardig wat tijd overheen gegaan sinds deze kaarten in de verkoop waren gegaan. En ze waren zelfs ‘officieel’ uitverkocht maar voor bijna tweemaal schoven ze voor mij nog net over de virturele toonbank via internet. Mn vrienden verklaarden me voor gek vanwege dit torenhoge bedrag maar ik had net mn Werchtergeldjes binnen en had het er dus maar wat graag voor over. Ik heb er nooit spijt van gehad zeker niet toen de eerste tonen van het nummer werden gespeeld en mn vrienden waarschijnlijk lachend dachten. ‘Hee Michiels do you remember…’

16/07/10

Biechtkwartier

Soms heb je het gevoel dat je na een week van uitzonderlijke zondes alles even op moet biechten. Dat gevoel had ik na een week Portugal en feestweek met veel zon, zee, strand en euh drank ;)

Naar een mondeling concept van mijn vriendengroep op de zwemclub, presenteer ik u: mijn online biechtkwartier.

Wist u dat (ik)…
1. Zoveel heb gedronken dat ik er vier dagen buikpijn van had.
2. Ik al twee keer mijn stem niet persoonlijk heb uitgebracht, bij de gemeenteraad omdat ik geen zin had en nu omdat de Portugese ambassade me te veel moeite leek tijdens mijn vakantie.
3. Drie keer in een week uit ben geweest tot het weer licht werd.
4. Velen jongens, al dan niet Portugese locals, hardnekkig genegeerd heb na ernstig gestaar omdat ik ze écht allesbehalve leuk vond. En ik tevens als enige, eigenlijk heel saai, met niemand gedanst heb.
5. Ik dacht slim te zijn door voor de grap aan een vriendin in het Nederlands te vragen of ze misschien seks had gehad op het strand. Waarna haar ook aanwezige britse scharrel enthousiast antwoordde: ‘noo no sex on the beach!’ (Nadat ze ruim een halfuur plotseling spoorloos verdwenen waren)
6. Ik en een vriendin twee shotjes, en twee glazen erg sterke drank, respectievelijk wodka sprite 50/50 en een soort aardbeienmilkshake hebben weggetikt in minder dan 10 minuten omdat het simpelweg gratis was.
7. Praktisch al mn vrienden heb zien zoenen deze week waarvan een voor het eerst met een Portugese local.
8. Ik twee vrienden indirect bijelkaar heb gebracht, (maar wat overigens uiteindelijk toch op niets uitliep…)
9. Stiekem mijn eigen cocktails steeds helemaal niet lekker vond en die van mijn vrienden wel.
10. In Portugal elke tien minuten echt tien kleuren scheet voor mn examens.
11. De eerste twee dagen van mijn wiskundecursus mn trein heb gemist en dus te laat kwam.
12. Al twee vergaderingen heb gehad over de karaoke avond met iemand, beide in ernstig brakke toestand waardoor we nauwelijks aan vergaderen toekwamen.
13. Twee vrienden meermalen op gruwelijke wijze heb verslagen met set
14. Mijn beste vriendin en haar Brabantse vriend weer een stel zijn
15. In slaap ben gevallen tijdens de tweede helft van Nederland-Denemarken.
16. Deze week waarin ik de alcoholconsumptie die ik normaal in een jaar doe nu ongeveer op een avond deed per ongeluk heb afgesloten door op de feestweek tegen mn ‘geloof’ in te gaan maar dat ik het eigenlijk wel prima vond.
17. Deze biecht oorspronkelijk bedoeld voor een woensdagavond de maandag daarvoor al helemaal uitgeschreven had in de trein. Opdat punt 16 wellicht minder ernstig zou overkomen. Wat natuurlijk niet zo was. Ik heb deze biecht niet eens helemaal kunnen doen :P Maar voor de enthousiastelingen. U bent getuige geweest van mijn langste zonden biecht ooit.
Viel nog best mee hè 

Zomerwiskunde

Mijn zomer gaat dit jaar niet helemaal worden als andere zomers. Althans, daar ziet het er naar uit. Vandaag heb ik lekker buiten gezeten. Een van de eerste echt lekker ‘warme’ weekenddagen van dit jaar. Als je fietst is het soms nog best koud, maar uit de wind, met een wolkeloze hemel en een voorzichtige zon hebben mijn huiswerk en ik het in de tuin toch heel wat uurtjes uit kunnen houden.
Ik voel me ontzettend blij met de komende zomer in het verschiet, mijn humeur stijgt gewoonlijk al aanzienlijk als ik gewoon naar buiten kan. Maar nu zorgen diezelfde fijne zomertemperaturen tegelijkertijd voor bedenkingen: deze zomer zou ik namelijk wel eens heel veel meer binnen kunnen gaan zitten dan afgelopen zomers. Om het even kort samen te vatten: de opleiding van mijn dromen tot professioneel wereldverbeteraar vraagt een certificaat wiskunde A. Enige mogelijkheid om dat te halen en volgend jaar te beginnen: zes weken cursus in de zomervakantie.
(Voor degenen waarbij bovenstaande vraagtekens oproept: momenteel doe ik wiskunde C, het ‘minst moeilijke’ lees ‘makkelijkste’ soort wiskunde die er op VWO niveau is.
Dit kwam zo omdat ik twee jaar geleden helaas niet wist dat ik in de toekomst eigenlijk wiskunde A nodig zou hebben, en bovendien nooit zoveel op had met wiskunde…
Let wel, ‘gelukkig’ is het verschil tussen beide wiskundes maar relatief klein en is het te ‘repareren’ in een aantal weken.)
Oke, zes weken min één week Portugal (planfoutje) maakt vijf weken waarin ik verplicht zal zijn elke dag naar Utrecht af te reizen en daar ’s ochtends wiskundelessen te volgen. Enerzijds kan ik het me voorstellen als iets leuks en positiefs en denken dat ik al mijn middagjes op het strand dan wel met mijn boeken door zal brengen, dat het toch maar één vak is en niet acht, een soort puzzelen (Wiskunde in plaats van Sudoku) waar ik verder niet zo veel mee nodig heb. Maar realistischer gezien is het eigenlijk eerder zo te omschrijven: het is elke dag. Het is helemaal in Utrecht. Het is in de zomervakantie. En het belangrijkste: het is wiskunde, een vak dat ik niet leuk vind omdat het zo abstract is, waar ik niet goed in ben, en waarvan ik na zes jaar sommetjes maken mijn eindcijfer in de zesde uiteindelijk met moeite naar een zes heb kunnen werken.

Vraag is de volgende: ga ik er voor om met dit middel mijn doel, which is, volgens schooljaar Internationale Ontwikkelingsstudies in Wageningen, te bereiken?
Er zijn mensen, kennissen , omgeving, vrienden, die vinden dat dit niet zo’n slim plan is. Waarom zou ik in godsnaam mijn zomervakantie aan mijn meest gehate vaak besteden? In plaats van lekker met hen naar het strand te gaan?
Nou weet je wat het is, misschien doe ik het juist daarom wel: misschien juist wel omdat het mijn meest gehate vaak is en ik het toch wel nodig heb dat een cursus met individuele begeleiding mij er beter in maakt zodat ik er in de toekomst minder last van heb en dan leuke dingen met vrienden kan gaan doen. Misschien juist wel omdat iedereen graag dingen met mij wil doen, ik regel de dingen toch vaak. Kan ik het er mooi mijn lesochtendjes en huiswerkuurtjes omheen plannen. Maar vooral omdat ik dit zie als een uitdaging, en ik houd wel van uitdagingen. Vorige zomer waren er mensen die het bijzonder vonden dat ik helemaal naar de Filipijnen ging om daar vrijwilligerswerk te doen omdat het me gaaf lijkt. Nu hoop ik dat mensen me steunen in mijn wiskundeplannen om zo dichter te komen bij de studie die ik graag wil doen. Ik kan niet lang stil zitten. Hoe leuk ik de zomervakantie ook vindt, het idee om een jaar te moeten wachten met studeren lijkt me vele malen erger. Achteraf gezien wordt dit mijn 2e grote zomervakantieavontuur. Dus vrienden, als jullie me nodig hebben: ik en mijn wiskundeboeken komen gerust jouw kant op. En markeer in je agenda, 22 juli, Ruim na alle examenfeestjes en andere vormen van openbare dronkenschap heb ik nóg een rede voor een feestje in mijn achtertuin…

Examenstress

Ik kan niet schrijven
Als ik de inspiratie niet heb
Ik kan niet denken
Als mijn gedachtes zompig zijn door het vele oefenen

Ik kan me niet concentreren
Omdat de techniek het af laat weten

Elke keer klinkt het als woordenkots
Want zo erg zijn die dingen niet
Maar luxeproblemen zijn ook problemen
Omdat je zelfs op reizen wil kunnen rekenen.

Andere techniek werkt juist te goed
Email houdt me voor het eerst zelfs in de vakantie van
De onbenullige schoolzaken op de hoogte.

Leren van in de vakantie
Ik hoor mijn klokken tikken.
Straks is het morgen
En zal ik echt examens hebben

Zenuwachtig wiebelen mijn gedachtes
Zoals iedereen ben ik bang dat ik het niet haal
Het zal onmiskenbaar tot de ultieme vorm van falen leiden.
Blokken zonder vruchten om te plukken.

Enerzijds weet ik dat ik er niet van uit mag gaan
Driëen mag ik halen, vieren en een vijf
Zes onvoldoendes kunnen mij nog een diploma geven
Maar toch is het daarmee nog niets gezegd

Anderzijds weer ik dat ik in theorie misschien niet kan slagen
Maar dat het in praktijk waarschijnlijk wel zal lukken

Ik zou zo ontzettend blij worden van het telefoontje
Gevolgd door liters alcohol
Smsjes naar al mijn vrienden
En de ultieme wetenschap dat ik
wat er ook in de rest van mn leven mocht gebeuren
Ik in ieder geval niet meer terug naar Hageveld hoef
En dan eindelijk aan de andere kant van het land
Nieuwe mensen kan ontmoeten